دوسال پیش بهش گفتم :
« تو زندگیم یاد گرفتم به هیچ کس اعتماد نکنم »
گفت :
" کار خوبی میکنی ، این روزا آدما نامرد شدن ، آدم نمیدونه به کی اعتماد کنه به کی اعتماد نکنه "
تو این دوسال بعد حرفایی که پشت سرم زد و کارایی که کرد امشب معذرت خواهی کرد ، منم بهش گفتم :
« تو زندگیم یاد گرفتم به هیچ کس اعتماد نکنم »
گفت :
"دستت درد نکنه ، دیگه نمیخواد چیزی بگی ، حرفتو زدی منظورتو فهمیدم . "
نتیجه اینکه حرف ما همیشه یکیه ، این آدمان که با توجه به شرایط و موقعیتای مختلفی که توش قرار میگیرن ، از حرفای ما برداشت های مختلف میکنن .
مینیمال نبود ، ولی حقیقت بود .